|
|
Alle carpacciolovers opgelet! Ik heb vandaag een heel lekker hoofdgerecht voor jullie.Een mooi stuk bavette opgerold met al het lekkere van een carpaccio aan de binnenkant. Om de carpaccio rollade nog wat extra’s mee te geven mengde ik de pesto eerst met truffelmayonaise voordat ik hem op de bavette smeerde. In het recept staat geen oventijd vermeld. Dat komt omdat je de carpaccio rollade met truffel gaart tot een bepaalde kerntemperatuur. Dit is bij het ene stuk vlees sneller klaar dan bij het andere. En daarom is de precieze tijd moeilijk in te schatten. Nadat je de bavette hebt gebakken en hebt laten rusten snijd je het vlees in plakken en serveer je het met gebakken aardappels en een salade of groente uit de oven. Wedden dat je hier vrienden mee maakt tijdens het kerstdiner?
Hoe warmer het wordt… Hoe makkelijker ik ga koken. Plaattaart hier, pastasalade daar, even de barbecue aan en natuurlijk de good old wrap. Dat laatste aten we gister. We hadden een flinke fietstoch gemaakt met Sophie en toen we thuis kwamen had ik niet veel zin meer om te koken. Gelukkig had ik ’s ochtends al een paar kippendijen gemarineerd en in de koelkast gezet. Ik hoefde ze alleen nog maar te bakken en te serveren in Libanees platbrood met flink wat rauwkost en knoflooksaus. En dat was me toch een partij lekker! Daar waren we echt aan toe na zo’n intensieve middag. Schot in de roos! En weet je wat het leuke is… Je kunt de shoarma ook op de barbecue maken. Dat extra houtskoolsmaakje is namelijk heerlijk! Leuk idee? Ik dacht het wel! Hier ga je mensen blij mee maken hoor!
Ohh guys, dit is me toch een guilty pleasure! Niet normaal. Ik heb letterlijk mijn vingers zitten aflikken toen we gister deze barbecue pulled chicken broodjes zaten te eten. Té lekker. En helemaal niet zo ingewikkeld als het lijkt. Kwestie van de juist structuren en smaken mengen. Imagine: een knapperig broodje met sappige barbecue kip met een heerlijke cheesy laagje en een fijn rokerig pikantje. Klinkt dat niet hemels? Mij kun je er in ieder geval voor wakker maken! Wil je er een borrelhapje van maken? Snijd dan het stokbrood in plakjes voordat je hem belegt en in de oven schuift. Dan heb je de perfecte 1-persoonsbite. Wedden dat mensen het hier wéken later nog over hebben. Thank me later!
Hij riep nog net niet mijn naam toen ik voorbij de groente- en fruitkraam op de markt liep. Een enorme watermeloen lag er te shinen in de zon. Zo eentje met de perfecte tekening op de schil. Het leek wel een emoticon zo perfect. Ik kreeg er instant trek van. Jullie begrijpen wel dat ik hem zonder nedenken stond af te rekenen. Hebben die kip. Thuis ging ik er meteen mee aan de slag. Van een deel maakte ik granita (superlekker met een scheutje wodka er doorheen, sorry not sorry) en een frisse watermeloenlimonade met citroen. Van het andere deel maakte ik deze watermeloensalade met komkommer en feta. Beide voor bij de barbecue die we ’s avonds hadden. Want wat is nou meer ’s zomers dat dat. En op deze manier nog gezond ook. Win-win situatie! Hier werd hij met gejuicht ontvangen. Zelfs door de dreumes. Letterlijk!
Dat wij gek zijn op Portugal is inmiddels geen verrassing meer. Elk jaar gaan we er wel een keer (of twee) heen. Wellicht dat dit jaar er even bij inschiet, maar volgend jaar zijn we zeker weer van de partij. Ik kán niet wachten! Ik ben op zoveel facetten van dat land verliefd. De lieve mensen, de mooie natuur, het klimaat en natuurlijk Portugese keuken. Want man, wat kunnen ze lekker koken in Portugal. Niet heel verfijnd, maar wel heel vers en ontzettend lekker. Vis direct uit de zee, toetjes waar je u tegen zegt en natuurlijk de alom bekende frango (Portugees voor kip) piri-piri uit Guia. Dat laatste stond vandaag bij ons op het menu. Want als we niet naar Portugal gaan dit jaar, dan halen we portugal wel naar ons.
Ohh guys! Deze Aziatisch gemarineerde zalm met paksoi was me toch een partij lekker. Niet normaal. Hier kun je me voor wakker maken hoor! De zalm wordt gemarineerd in een saus met tamarindepasta als hoofdingrediënt. De smaak daarvan is zuur en een beetje noterig. Perfect om een mooie zoetzuur mee te maken. En dat is hoe je de zalm het beste kunt omschrijven. En tikkie zoet, een tikkie zuur, een tikkie pittig en een tikkie Thais (dat komt door de vissaus). Al het lekkere uit Azië dus! Ik maakte er een groentegerechtje met paksoi bij. Dat combineerde perfect met elkaar. Klinkt behoorlijk ingewikkeld, maar dat is het absoluut niet. Iedereen kan dit. Enne.. De zalm kun je ook heel goed bereiden op de barbecue. Laat die complimenten maar komen!