|
|
Het is momenteel echt weer voor winterse kost. Bij winterse kost denk ik aan stamppotjes, stoofpotjes en wintersportvoer. Mijn favoriet, en die van Douwe nog meer, is de schnitzel. Een dampende, krokante en vers gebakken schnitzel. De lekkerste schnitzel die ik ooit gehad heb at ik een paar jaar geleden in Wenen. Een echte Wiener schnitzel. De originele Wiener schnitzels worden gemaakt van kalfsvlees en worden geserveerd met verse peterselie en partjes citroen. Zelf eet ik mijn schnitzel het liefst, zoals bijna alles, met een sausje. Jaja, ik ben en blijf een sauzenvrouw. Zo maakte ik afgelopen weekend deze zigeunersaus. Kwestie van alle ingrediënten snijden, bakken en daarna nog even laten pruttelen. Fluitje van een cent. Zelf zigeunersaus maken is makkelijk en ontzettend lekker. Serveer met gebakken aardappels en je hebt een koningsmaaltijd. Aanradertje hoor.
Zelf champignonsaus maken is echt een fluitje van een cent. En als je de saus nou eenmaal hebt geproefd wil je nooit meer de versie uit een pakje. Wedden? Gek eigenlijk he. Dat we daar ooit mee begonnen zijn. Koken uit pakjes. Een sausje in poedervorm aanlengen met water en goan. Dat de saus bremzout is nemen we dan maar voor lief. Zo zonde dat tegenwoordig gemakszucht boven lekker gaat. En het erge is.. Ik maak mezelf er ook schuldig aan. Voor bouillon grijp ik bijvoorbeeld nog steeds naar een blokje. Maar met sausjes… Dat laat ik me niet meer gebeuren. Die maak ik tegenwoordig allemaal zelf. Serveer de champignonsaus met een stukje kipfilet, een (Wiener)schnitzelf en je hebt een feestmaal. Lekker met gebakken aardappels en een salade.
Appelmoes is één van mijn guilty pleasures. Ik kan er op sommige momenten zoveel trek in hebben. En dan het liefst in combinatie met gebakken aardappels en mayonaise. I know, mayonaise en appelmoes is eigenlijk een hele rare combinatie, maar ik vind het bijzonder lekker. Net zoals dat ik een kroket graag uitlepel met frietjes en dat ik stiekem gek op kaassoufflées met zoete chilisaus. Jullie hebben vast ook wel van die gekke gewoontes of smaakcombinaties af en toe. Of ben ik de enige? Afijn, terug naar mijn appelmoescraving. Want die is hardnekkig momenteel. Er staat de laatste weken regelmatig een pannetje met appels te pruttelen op het fornuis. Het recept dat ik gebruik is lekker zoet en wordt, doordat ik een kaneelstokje meekook, lekker kruidig. Precies zoals ik hem wil hebben. Oud-Hollandse appelmoes zoals mijn oma hem maakte. Na een kwartiertje pruttelen begint het huis heerlijk naar zoete appeltjes en kaneel te ruiken. Wie wordt daar nou niet blij van! 
In mijn studententijd werkte ik een zomer als keukenhulp in een restaurant in Zandvoort. Ik begon in eerste instantie in de spoelkeuken maar naarmate ik er langer werkte mocht ik steeds meer dingen in de keuken doen. Zo was ik chef groente opwarmen in de magnetron, chef salades mooi op een bord leggen en ben ik chef tosti’s geweest. Ja, we hebben het hier over een restaurant met culinaire hoogstandjes. NOT. Het betaalde wel goed en zeker in het hoogseizoen ik kon flink wat uren maken. Ik mocht alleen niet in de buurt van het gasfornuis komen. Volgens de eigenaar (68 jaar) konden alleen mannen daarop koken. Ja, het restaurant was niet zo geëmancipeerd. Dat ik überhaupt als vrouw in de keuken stond was al een wonder. Laten we het erop houden dat het een bijzondere ervaring was. Zo kwamen de sauzen in poedervorm binnen, werd de soep vlak voor het serveren even ontdooid en werd de groente opgewarmd in de magnetron. Zo ook de pepersaus. Aangeleverd in een plastic bus met poeder en moest daarna aangemaakt worden met water. De saus was megazout en ik stond er iedere keer weer verbaasd van dat hij niet teruggestuurd werd naar de keuken. Jammer, want het is supermakkelijk om zelf pepersaus te maken. En dat is precies wat ik afgelopen week deed. Douwe at er een varkenshaasje bij en bakte er een kippendijfilet (met krokant huidje, heaven!) bij. Zelf pepersaus maken is makkelijk, veel gezonder (want minder zout) en ontzettend lekker. Iedereens kan dit. Heb ik al overgehaald? Aan de slag dan maar! 
De eerste herfststorm is een feit. Wat een weer was het gister zeg! Stiekem kan ik er ook wel een beetje van genieten. Zeker als ik binnen zit. Toen ik thuis kwam had ik maar trek in één ding. Een dikke vette schnitzel met een kruidige jagersaus en een glas rode wijn. Ik weet nog goed dat ik voor het eerst jagersaus at. Het was op Texel tijdens de verjaardag van mijn oma. Mijn oma houdt ontzettend van fietsen. Om haar in het zonnetje te zetten ging we met de hele familie het eiland verkennen op een tandem. Wat begon als een zonnige dag eindigde in een gi-ga hoosbui. Zul je altijd zien. Na een uur begon ook nog eens enorm te waaien en we kwamen voor geen meter meer vooruit. Sta (of eigenlijk fiets) je dan met je goede gedrag. En natuurlijk waren we net op dat moment in the middle of nowhere. Gelukkig kwamen we na 20 minuten een restaurant tegen. We twijfelden geen seconde en doken meteen naar binnen. Pas toen er een dampend schnitzel voor ons neus stond werden we weer een beetje mens. Dat was mijn eerste kennismaking met jagersaus. Want dat werd bij de schnitzels geserveerd. Heerlijk vond ik dat. Toen ik gister kletsnat en compleet verwaaid thuis kwam dacht ik er met weemoed aan terug. Die schnitzel met jagersaus had ik wel verdiend vond ik. En dus ging ik aan de slag. Zelf jagersaus maken is makkelijk, snel en superlekker. Probeer het maar eens uit. Wedden dat je meteen weer warm wordt! 
Als jullie dit lezen ben ik met de auto onderweg naar België. Of zit ik op een terrasje in Leuven. Of ben ik ontzettend lekker aan het eten (hoop ik). Weet je nog dat ik vorige week vertelde dat we niet op vakantie zouden gaan? We gaan toch. Niet heel ver en niet heel spectaculair maar we gaan toch even weg. We gaan eerst 3 dagen naar Leuven en rijden daarna door naar Brugge. Het plan? Een beetje de stad bekijken, terrasjes pakken, lekker eten, terrasjes pakken en vooral even weg zijn. Nu nog hopen dat het weer meezit Leuven ken ik inmiddels als mijn eigen broekzak. Nouja, ik doe vooral heel stoer alsof. Één van mijn vriendinnen woont in Leuven (ze is morgen jarig, hoera!) dus ik kom er regelmatig. Oké.. ik kom er 2 of 3 keer per jaar. Maar het voelt dus wel alsof ik het allemaal heel goed weet. In Brugge ben ik nog nooit geweest, maar het schijnt heel mooi te zijn. Tips zijn welkom! Over naar het recept van vandaag. Een simpel, maar heel erg lekker recept. Deze avocadospread met dille smaakt uitstekend op een toastje of met vers brood bij de borrel, maar combineert ook heel goed met gerookte zalm en garnalen. Supereasy om te maken en staat zo op tafel. Kwestie van pureren en op smaak brengen. Dat gaat nog wel lukken na de werkweek toch? Fijn weekend!