|
|
Er is nu echt geen twijfel meer over mogelijk. De herfst is begonnen. Én hoe. Wat gaat het tekeer buiten zeg. Stiekem hou ik wel van de herfst. Storm, binnen zitten terwijl de regen tegen de ruiten slaat, kaarsjes, dekentjes, rode wijn, oude jazz, Frank Sinatra, stoofpeertjes en kaneel. Heerlijk! En natuurlijk stoofpotjes. Die zijn, naar mijn mening, onlosmakelijk verbonden met de herfst. En daarom post ik vandaag een lekker en erg makkelijk stoofpotje: de linzenstoof met chorizo en paprika. Een supermakkelijk gerecht, maar wel boordevol smaak. En het is nog gezond ook, want de linzenstoof zit boordevol groente. Lekker om te dippen met vers Turks brood. Staat deze stoofschotel binnenkort bij jou op tafel?
Ohh guys, deze babi ketjap met rijst was niet normaal lekker! Het is dat ik nog een restje in de vriezer heb, anders had ik hem dit weekend weer gemaakt. En dat zegt wat, want ik kook niet vaak hetzelfde. Misschien smaakte hij wel extra goed omdat we vandaag als een verzopen kat thuis kwamen. Mijn god, wat was het slecht weer vandaag. Gelukkig ging het na een warme douche en een bord met dampend eten voor ons neus al een stuk beter. Glaasje wijn erbij, die hadden we tenslotte wel verdiend. De babi ketjap is niet iets wat je moet maken als je een dag werken achter de rug hebt. Tenzij je pas om 22:00 wilt eten. Ga dan vooral je gang. Het duurt namelijk wel even voordat je de babi ketjap gemaakt hebt. Maar als je bijvoorbeeld in 1 keer een grote hoeveelheid maakt en vervolgens per portie in de vriezer legt, dan heb je altijd iets lekkers in de vriezer liggen. Voor als je op een dag verzopen in de regen thuiskomt bijvoorbeeld. Ik was er vandaag in ieder geval erg blij mee!
Zodra de blaadjes van de bomen vallen krijg ik trek in stoofvlees. In het weekend staat er regelmatig een pannetje te pruttelen op het fornuis. Zo gezellig. Vaak blijft zo’n pannetje blijft dan een paar dagen staan zodat we op dagen met minder tijd ook lekker kunnen eten. Want zoals voor elke stoofpot geldt: hoe langer hij staat, hoe beter de smaak wordt. Vorige week maakte ik Limburgs zuurvlees met gebakken aardappels. Een favoriet van Douwe. We gaan elk jaar een weekendje naar Maastricht. Meestal in augustus tijdens ’t Preuvenemint of in december tijdens de kerstmarkt. Als echte Bourgondiër mag je dat zeker niet missen. En hoe lekker we dat weekend ook hebben gegeten; Douwe verlaat de stad nooit zonder nog één keer zuurvlees te eten. En ik kan hem geen ongelijk geven. Denk aan kruidig zoet vlees met een fris zuurtje in de nasmaak. Klinkt goed he? Dat vind ik ook! Daarom ging ik afgelopen weekend aan de slag. Vooral voor Douwe, maar ook een beetje voor mezelf. En daar kregen we geen spijt van… Heerlijk! 
En toen was het weer maandag. Tijd voor een vegetarisch recept. Ja, ja meatless monday slaan we natuurlijk niet over, Momenteel zit ik in een linzenperiode. En dan met name rode linzen. Zo stond de (vegetarische) Indiase curry met zoete aardappel en rode linzen (
Sommige avonden heb ik alleen maar zin om te relaxen op de bank. Gisteravond was het ook zo een avond. De hele dag sloeg de regen al tegen de ruiten en de mensen waaiden bijna van straat. Ik was tot 2 keer toe drijfnat geregend en had het enorm koud. Even serieus, zelfs mijn ondergoed was nat. ’s Avonds wilde ik eigenlijk alleen maar met een dekentje op de bank liggen. We hadden gelukkig nog allerlei lekker eten van het weekend in huis dus ik hoefde niet te koken. Dat was fijn, want ik had daar ook absoluut geen zin in. Zelfs ik heb dat weelens. Één de gerechten die ik uit de koelkast toverde was deze ovenschotel met rode kool en draadjesvlees. Een fijne ovenschotel waar je meteen weer warm van wordt. Dat kon ik wel gebruiken. De combinatie van zoete rode kool, kruidige en mals vlees en een romige aardappelpuree zorgt voor een smaakexplosie in je mond. Bij de eerste hap verlang je meteen naar sneeuw, schaatsen en de kerstboom. Zelfs storm, regen en tegenwind is dan niet meer erg. Het kost even tijd als je alles from scratch maakt, maar als je de rode kool en het draadjesvlees al in de vriezer hebt liggen ben je zo klaar. Van deze ovenschotel met rode kool en draadjesvlees ga je geen spijt krijgen. Laten jullie weten als je hem gemaakt hebt? Vind ik leuk! 
Toen ik afgelopen maandag aan iemand vertelde dat we kalfswang zouden eten die avond, wist ik dat ik er commentaar op zou krijgen. Mijn gesprekspartner stelde me gelukkig niet teleur. Haar reactie: “Zo, toe maar hoor. Lekker decadent, wij eten gewoon aardappelen met een karbonaadje”. Die reactie krijg ik wel vaker als ik vertel wat we eten. In de keuken geldt voor veel mensen nog steeds: “doe maar normaal dan doe je al gek genoeg”. En als het maar een beetje out of the box is.. dan is het decadent. En dat terwijl kalfswang eigenlijk helemaal niet zo decadent is. Het is zelfs één van de goedkopere delen van het kalf. De decadente status heeft hij te danken aan het feit dat veel (luxere) restaurants het gerecht hebben geadopteerd. En ik geef ze geen ongelijk. Want na een klein hapje van dit zachte en malse vlees ben je meteen verkocht. Het duurt even om het klaar te maken, dat wel. Maar na een korte voorbereiding hoeft het vlees alleen nog maar te sudderen op laag vuur. Verder hoef je er niks voor te doen. Ik maakte de kalfswang op zondagmiddag klaar voor maandag. Terwijl ik op de bank een film lag te kijken, deed de braadpan zijn werk. Hoefde ik maandagavond niet meer te koken als ik uit mijn werk kwam. Dat is het fijne van stoofpotjes en suddervlees. Als je het een dagje laat staan, smaakt het nog beter. Ik keek ’s ochtends al uit naar mijn avondeten. Daar wil ik door andermans ogen best een beetje decadent voor zijn ;).