|
|
Zodra de blaadjes van de bomen vallen krijg ik trek in stoofvlees. In het weekend staat er regelmatig een pannetje te pruttelen op het fornuis. Zo gezellig. Vaak blijft zo’n pannetje blijft dan een paar dagen staan zodat we op dagen met minder tijd ook lekker kunnen eten. Want zoals voor elke stoofpot geldt: hoe langer hij staat, hoe beter de smaak wordt. Vorige week maakte ik Limburgs zuurvlees met gebakken aardappels. Een favoriet van Douwe. We gaan elk jaar een weekendje naar Maastricht. Meestal in augustus tijdens ’t Preuvenemint of in december tijdens de kerstmarkt. Als echte Bourgondiër mag je dat zeker niet missen. En hoe lekker we dat weekend ook hebben gegeten; Douwe verlaat de stad nooit zonder nog één keer zuurvlees te eten. En ik kan hem geen ongelijk geven. Denk aan kruidig zoet vlees met een fris zuurtje in de nasmaak. Klinkt goed he? Dat vind ik ook! Daarom ging ik afgelopen weekend aan de slag. Vooral voor Douwe, maar ook een beetje voor mezelf. En daar kregen we geen spijt van… Heerlijk! Lees verder
En toen was het weer maandag. Tijd voor een vegetarisch recept. Ja, ja meatless monday slaan we natuurlijk niet over, Momenteel zit ik in een linzenperiode. En dan met name rode linzen. Zo stond de (vegetarische) Indiase curry met zoete aardappel en rode linzen (
Sommige avonden heb ik alleen maar zin om te relaxen op de bank. Gisteravond was het ook zo een avond. De hele dag sloeg de regen al tegen de ruiten en de mensen waaiden bijna van straat. Ik was tot 2 keer toe drijfnat geregend en had het enorm koud. Even serieus, zelfs mijn ondergoed was nat. ’s Avonds wilde ik eigenlijk alleen maar met een dekentje op de bank liggen. We hadden gelukkig nog allerlei lekker eten van het weekend in huis dus ik hoefde niet te koken. Dat was fijn, want ik had daar ook absoluut geen zin in. Zelfs ik heb dat weelens. Één de gerechten die ik uit de koelkast toverde was deze ovenschotel met rode kool en draadjesvlees. Een fijne ovenschotel waar je meteen weer warm van wordt. Dat kon ik wel gebruiken. De combinatie van zoete rode kool, kruidige en mals vlees en een romige aardappelpuree zorgt voor een smaakexplosie in je mond. Bij de eerste hap verlang je meteen naar sneeuw, schaatsen en de kerstboom. Zelfs storm, regen en tegenwind is dan niet meer erg. Het kost even tijd als je alles from scratch maakt, maar als je de rode kool en het draadjesvlees al in de vriezer hebt liggen ben je zo klaar. Van deze ovenschotel met rode kool en draadjesvlees ga je geen spijt krijgen. Laten jullie weten als je hem gemaakt hebt? Vind ik leuk! 
Toen ik afgelopen maandag aan iemand vertelde dat we kalfswang zouden eten die avond, wist ik dat ik er commentaar op zou krijgen. Mijn gesprekspartner stelde me gelukkig niet teleur. Haar reactie: “Zo, toe maar hoor. Lekker decadent, wij eten gewoon aardappelen met een karbonaadje”. Die reactie krijg ik wel vaker als ik vertel wat we eten. In de keuken geldt voor veel mensen nog steeds: “doe maar normaal dan doe je al gek genoeg”. En als het maar een beetje out of the box is.. dan is het decadent. En dat terwijl kalfswang eigenlijk helemaal niet zo decadent is. Het is zelfs één van de goedkopere delen van het kalf. De decadente status heeft hij te danken aan het feit dat veel (luxere) restaurants het gerecht hebben geadopteerd. En ik geef ze geen ongelijk. Want na een klein hapje van dit zachte en malse vlees ben je meteen verkocht. Het duurt even om het klaar te maken, dat wel. Maar na een korte voorbereiding hoeft het vlees alleen nog maar te sudderen op laag vuur. Verder hoef je er niks voor te doen. Ik maakte de kalfswang op zondagmiddag klaar voor maandag. Terwijl ik op de bank een film lag te kijken, deed de braadpan zijn werk. Hoefde ik maandagavond niet meer te koken als ik uit mijn werk kwam. Dat is het fijne van stoofpotjes en suddervlees. Als je het een dagje laat staan, smaakt het nog beter. Ik keek ’s ochtends al uit naar mijn avondeten. Daar wil ik door andermans ogen best een beetje decadent voor zijn ;). 
Ik at dit broodje sukade met uienchutney en honing-mayonaise van de zomer bij een heel leuk lunchtentje in de Hout in Haarlem. We hadden ’s middags een aantal behandelingen bij een spa geboekt (heurlijk!) en daarvoor ging we eerst een hapje eten. Het was mooi weer dus we besloten neer te strijken bij 
Jeetje wat een omslag zeg. Zo zit je dorade te eten op het strand bij Perpignan en het volgende moment zit je met druilerig weer binnen. Het was sowieso even een cultuuromslag toen we woensdagochtend thuis kwamen. We hadden 3 weken in leuke, schattige en vooral rustige b&b’s in Frankrijk gezeten. Donderdag hadden we een bruiloft en we hadden bewust nog geen outfit gekocht. We laten ons in de vakantie nogal eens gaan en ik was bang dat ik niet meer in mijn jurk zou passen als ik hem eerder zou kopen. Afijn, dinsdag zat ik dus nog op het platteland in de Roussillon met een goede rosé en woensdag liep ik op de Kalverstraat. Een groter contrast kan ik niet bedenken. Ik dacht dat ik gek werd. Opeens wist ik weer waarom ik mijn kleding meestal op internet bestel. De outfits zijn gelukt, maar ik ga het nooit meer op deze manier doen. Wat het geworden is hebben jullie natuurlijk allang op Instagram gezien. Ik ben in ieder geval weer back in business. Zelfs het weer laat er geen twijfel over mogelijk. Ik ben weer in Nederland. En als het dan toch oer-Hollandsch herfstig weer is.. Dan ga je aan de slag met draadjesvlees. Geïnspireerd door de boeuf Bourguignon in Beaune en het Nederlandse klimaat stond ik in de keuken. Na een half uurtje begon het heerlijk te ruiken en kreeg ik bijna zin om de kerstboom op te zetten. Gekkigheid natuurlijk, zo erg ik het nou ik weer niet. Aankomende week schijnt het beter weer te worden. Gelukkig maar, want ik heb nog een heleboel leuke zomerse gerechten in de planning staan.