|
|
Parelcouscous lijkt qua smaak op gewone couscous maar is wat groter en heeft qua structuur een andere bite. Parelcouscous wordt gegeten in Jordanië, Libanon en Israël (zowel door de Israëliërs als de Palestijnen). Het is gemaakt van het grofgemalen vlies van harde tarwe (semolina) vermengd met water. Hier worden ronde korrels van gedraaid.
Doordat de abrikoos met de parelcouscous is meegekookt krijgen de korrels een lekkere zoete smaak. De munt en de peterselie maken het gerechtje fris en kruidig. De parelcouscous met abrikoos uitgebalanceerd gerechtje dat zowel warm als hoofdgerecht als koud als salade gegeten kan worden.
Ik ben gek op paksoi. Paksoi, ook wel selderijkool genoemd, is een knapperige kool die qua smaak in de buurt komt de van Chinese kool. Je kunt de alles van de paksoi gebruiken in de keuken. De bladeren en de steel zijn beide eetbaar. En erg lekker. Door zijn zachte en anijsachtige smaak kan hij zowel rauw (bijvoorbeeld in een salade) als gebakken gebruikt worden. Ik vind paksoi het lekkerst als hij gewokt is met wat smaakmakers. Bijvoorbeeld, zoals nu, met gember en sesamolie. Lekker met pandanrijst en pittige kip. Naast dat paksoi heel erg lekker is, zit hij boordevol vitamine C. Paksoi is dus ook heel erg goed voor je. In 100 gram paksoi zit 75% van de aanbevolen dagelijkse hoeveelheid aan vitamine C. Niet slecht voor iets dat zo lekker is! 
Afgelopen zomer heb ik ergens een heerlijke frisse couscous met geitenkaas en granaatappelpitjes geproefd. Zo lekker dat hij me als die tijd is bijgebleven. Gister was het heerlijk weer buiten en kreeg ik ongelooflijk veel trek in de couscous. Tijd om de couscous met geitenkaas en granaatappelpitjes een keer na te maken. En dat is gelukt. De couscous kan zowel vegetarisch als met vlees opgediend worden. Ik heb er voor gekozen om een kruidige kip en 
Ik ben niet zo een aardappeleter. Zeker niet als ze gekookt zijn. Gister heb ik echter een aardappel gerechtjes uitgeprobeerd wat hier thuis heel erg in de smaak viel; de hasselback aardappel. De hasselback vindt zijn oorsprong in de 18e eeuw in het Zweedse restaurant Hasselbacken in Stockholm. Ze worden nu in Zweden veel gegeten bij het midzomernachtfeest.
Ik ben gek op guacamole. Er zitten in guacamole alleen maar ingrediënten die ik lekker vind. Ik maak regelmatig guacamole om te serveren met nachos met kaas. Lekker dippen met een flesje Zuid-Amerikaans bier of glaasje wijn. Een fijn terrashapje. Het is dan ook niet vreemd dat je de nachos met guacamole op bijna iedere hapjeskaart tegenkomt. De kunst van een goede guacamole is proeven, proeven en nog eens proeven. De verhoudingen moeten kloppen. Het pittige van de chili wordt geblust door het frisse van de limoen, avocado en tomaat. Een heerlijk contrast. Helemaal in combinatie met een pittig gerecht. Guacamole is fris, gezond en natuurlijk gewoon heel erg lekker. 
Soms heb ik wel zin om lekker te eten maar geen zin om uitgebreid te koken. Dit recept is daar de ideale oplossing voor. De titel zegt het al. Pasta met pesto. That’s it. Klinkt een beetje saai maar het is heel erg lekker. De pure smaken van de Italiaanse keuken ten voeten uit. Wel de pesto zelf maken natuurlijk. Maar zelfs dit is zo gepiept. Deze variant is vegetarisch, maar mocht je toch graag vlees willen in de pasta kies dan voor in bouillon